Dünya Kupası Avrupa Elemeleri G Grubu’nda yer alan Türkiye, Karadağ karşısında aldığı mağlubiyetin ardından Cebelitarık’ı deplasmanda mağlup etmeyi başarmıştı.
Euro 2020’deki hayal kırıklıklarını bir kenara bırakırsak, Şenol Güneş yönetimindeki milli takımın en büyük özelliği hedef maçlardaki önemli performanslar ve işi işleyen, savunma odaklı maç planlarıydı.
Avrupa Şampiyonası’nın ardından olukça kaotik bir dört ay geçiren Milli Takım, görünüşe göre bu özelliğini de kaybetmiş.
Tek taraflı oyun, tek taraflı skor
Karşılaşmanın henüz 55. saniyesinde, henüz birçok futbolsever ekranları başına bile geçmemişken Hollanda, Klaassen’le skor üstünlüğünü eline geçirdi.
Skordan da anlaşılacağı üzere Hollanda, tamamen tek taraflı bir maçı geride bıraktı. Bu durumu istatistikler de oldukça net bir şekilde ortaya koymaya yeterli. Hollanda 12’si isabetli 29 şut girişiminde bulunurken, Türkiye ise yalnızca ikisi isabetli 10 şut girişiminde bulundu. Son dakikada gelen golden ziyade, Türkiye’nin diğer isabetli şutu ise Çağlar Söyüncü’nün orta saha yakınından çektiği şutla geldi. Bunlara ek olarak Hollanda, Türkiye ceza sahasında 47 kez topla buluştu, Türkiye’de ise bu sayı 11’di.
Ana plan benzer, sonuç hezimet
Milli takım, her ne kadar 0-0’lık eşitliği bir dakika bile koruyamamış olsa da, karşılaşmanın ilk periyotlarında geçmişten alışageldiğimiz hedef maç düzeniyle sahada olduğunu gösterdi.
Euro 2020’ye damga vuran Denzel Dumfries’in kanadına önlem alan Şenol Güneş, tıpkı Fransa ve İtalya maçlarında olduğu gibi Kenan Karaman’ı bu kenarda görevlendirerek rakibin hücumcu bekini takip etmesini ve bir diğer deyişle savunmayı beşlemesini istedi. Bu önlem, her ne kadar kağıt üzerinde anlaşılabilir dursa da iş uygulamaya gelince iyi sonuç vermekten çok uzaktı. Bu noktada ise muhtemelen diğer saha dışı sebeplerin etkisi vardı…
AAMillileri en çok zorlayan bir diğer nokta ise Memphis Depay’ın ön alanda getirdiği hareketlilk ve bağlantı oyunundaki etkinliğiydi. Özellikle sağ iç koridora devrilerek bir hayli etkili olan Barcelonalı yıldız, yaptığı hat-trick’in yanı sıra bağlantı oyununda da oldukça baskın bir performans ortaya koydu. Depay’ın takımına getireceği bu avantajın farkında olan Güneş, Hollanda’nın attığı ikinci golde de gördüğümüz gibi muhtemelen savunma önündeki Okay Yokuşlu’dan yıldız oyuncuyu marke etmesini istemişti. Ancak bu önlem de sonuç vermedi ve Memphis’in getirdiği hareketlilik, Türkiye savunmasının çok kolay bozulmasına neden oldu.
Geçen dört ay, yenilen altı gol ve sıfır değişim
Ay-yıldızlıların maç boyunca verdiği genel görüntüye ek olarak, Hollanda’nın farkı ikiye çıkardıktan sonra bıraktığı izlenim de akıllara hemen Euro 2020’yi getirdi. İleride kopuk bir pres yapan Türkiye, en ufak bir agresiflik gösterememesinin yanı sıra hatlar arasında oldukça önemli boşluklar veriyordu. Bu “göstermelik” presten de Jong, Wijnaldum gibi kaliteli ayaklarının destekleriyle kolaylıkla çıkabilen Hollanda, rahat bir şekilde hücuma geçiyordu. Özellikle Euro 2020’deki İsviçre maçında benzer bir durumda olan Türkiye, aradan geçen dört ayda en ufak bir ders alınmadığının işaretlerini tekrar vermiş oldu.
Ayrıca birçok pozisyonda Burak Yılmaz’a doğru atılan amaçsız uzun toplar da Türk futbolseverlerin Euro 2020’den fazlasıyla alışık olduğu bir görüntüydü. Peki Türkiye ve Şenol Güneş, neden bu hayal kırıklığından bir ders çıkaramadı?
Avrupa Şampiyonası’na büyük umutlarla giden Milliler, turnuvanın en kötü takımı olarak grup aşamasında veda etmelerinin ardından oldukça kaotik bir atmosferin içine sürüklenmişti.
Şenol Güneş’in olaylı basın toplantısı, bu sürece dair akıllarda en çok kalan noktalardan biriydi. Transfer durumundan ötürü suçlanan oyuncular, sakat olduğu halde takımda olduğu için öne atılan isimlerin ardından başarısızlığın bahanesi olarak İtalya maçında yaşanan hayal kırıklığı öne sürülmüştü.
Ancak tüm bu yaşananların ardından görevine devam eden Şenol Güneş, dört aylık süreçte en ufak değişimin veya gelişimin yaşanmadığını gözler önüne serdi. Türk futbolseverlerin bundan bir şüphesi var mıydı bilinmez ama bir kez daha ortaya çıktı ki; Türkiye’nin ve Türk futbolunun içinde bulunduğu bu durum, yalnızca Euro 2020’de yaşanan hezimetle sınırlandırılabilecek kadar küçük ve basit değil.