YORUM | Anıl Can Sedef
Galatasaray'ın bu sezon oynadığı birçok mücadeleden sonra taraftarlar eleştiri yazıları okumaya alıştı.
Riekerink döneminde 2-2 Beşiktaş maçına kadar futbol olarak yolunda giden işler o maçtan sonra yavaş yavaş dağılmaya başlamış, Kayserispor karşısındaki mağlubiyet taraftar ve yönetim nezdinde sabırları taşırmıştı.
Igor Tudor'un gelişi önce 3'lünün (ya da 5'linin) gelişi diye düşünüldü. Hıırvat hoca düşündüldüğü gibi 3'lüyle geldi ama 3'lüyle devam etmedi. Zaten kendi ifadesiyle kendisi için "çok da önemli değildi."
Arkasından gelen dörtlüye dönüş ve Başakşehir hezimeti sonrasında Fenerbahçe maçına çıkıldı. Açıkçası birçok sarı-kırmızılı izleyici ya da başka takımları destekleyen futbolsever bu maçta Galatasaray'dan ne beklemesi gerektiğini bilmiyordu.
Bu beklentisizlik zaten derbi öncesi, santra öncesi ve maç sırası atmosferine direkt yansıdı. Tribünler normalde bildiğimizden çok daha heyecansızdı.
Ama Galatasaray beklentilere (ve beklentisizliğe) yanıt gibi heyecanlı bir oyun ortaya koydu. İlk 15 dakika dışında rakibinin her türlü hamlesine yanıt verdi.
İkili mücadeleleri kazandı, hızlı hücumlara izin vermedi, oyunu ileri itmesini bildi. Fenerbahçe'nin sezonun ilk yarısındaki gibi oyunu orta sahadaki gücüyle kitlemesine izin vermedi.
AA
Bu, sarı-kırmızılılar için Tudor'la olan gelişimleri açısından kritik bir adım: Hırvat hoca geldiği günden bu yana takımdaki agresifliğin azlığından, enerjinin artması gerektiğinden bahsediyordu.
Ve Galatasaray sezon başından beri oyunun bu alanında sıkıntı çekiyordu. En önemli göstergesiyse derbi maçlardı. Galatasaray bu maça kadar hiçbir derbi karşılaşmasında rakibinin sertliğine karşılık verip üstünlük sağlayamadı.
Birçok pozisyon bulup oyuna hakim olduğu içerideki Trabzonspor maçında bile bordo-mavililere üstünlüğünü hissettirmemişti.
AA
Bugün tabelada kötü bir sonuç yazıyor olsa da sarı-kırmızılılar haftalar sonra doğru oyunu oynadı.
Çözümü orta sahada agresiflikle buldu, sorunu yine yumuşadığı o bir dakikada, orta sahada yaşadı. Fenerbahçe maç boyunca ele geçen tek fırsatı ezeli rakibinden iyi değerlendirdi, sonucu aldı, yola devam etti.
Ama Galatasaray buradan ileri gidecekse tabelaya bakıp üzülmenin ve kızmanın bir anlamı kalmadı. Galatasaray taraftarıyla, futbolcusuyla ve yönetimiyle oyunda doğru yaptıklarına bakıp başını dik tutmalı.
Çünkü bir şey kesin: Sezonun bu noktasında çözüm, eleştiri ve şüpheyle değil kararlılık ve mücadeleyle gelebilir.
Ve artık Galatasaray'ın her şeyden çok kararlılığa, hırsa, çözüme ihtiyacı var.
