YORUM | Ali Koç'un Fenerbahçe taraftarı hakkındaki tespitlerinin psikolojik ve sosyolojik sebepleri neler?

Fenerbahçe’nin son şampiyonluğunun üzerinden sekiz sene geçti. Dile kolay.

Dolayısı ile uzun bir süre Süper Lig’de zirveyi alamamak taraftarların bir hayli canını sıktı.

Fenerbahçeliler bu süreçte Galatasaray ve Beşiktaş’ın üç, Trabzonspor ve Başakşehir’in ise birer şampiyonluğunu gördü. Ezeli rakiplerinin şampiyonluk kutlamalarını ve UEFA Şampiyonlar Ligi’nde dev takımlarla verdikleri mücadeleleri izlemek, sarı-lacivertliler için hiç kolay değildi.

Ali Koç’un bahsettiği sabırsızlığın en büyük sebebi elbette yıllardır süren başarısızlık. Artık taraftarlar ne olursa olsun Süper Lig şampiyonluğunu istiyor.

Şampiyonluğun gelmediği her gün, zaman Ali Koç'un aleyhine işliyor ve işlemeye devam edecek.

Başlıkta maksimum beklentinin iki kez yazıldığının farkındayım. Bunu sebebi ise, Ali Koç döneminde beklentilerin ikiye ayrılması. Biri genel, diğeri ise dönemsel.

Fenerbahçeli taraftarlar, katı ve sert bir profilde olan Aziz Yıldırım yönetiminden çok sıkılmıştı. Dört sezondur gelmeyen şampiyonluk, Yıldırım’ın taraftarla ile ciddi tartışmalar yaşaması, ezbere yapılan ye tutmayan yıldız transferleri, taraftarın sabrını taşırdı ve bir kabuk değişimine ihtiyaç duyuldu.

Taraftarlar, “Ali gel müjdeler ver” dedi ve Koç’u adeta bir ’kurtarıcı’ olarak gördü. Kulübün, Ali Koç ile birlikte modern bir Avrupa kulübü tarzında yönetileceğine inandı. Bu, Ali Koç göreve gelirken büyük resimde olan ‘yüksek’ beklentiydi.

Bir de Koç’un görevde olduğu son dört sezondaki dönemsel transfer beklentileri var.

Hemen hemen her sezon büyük yıldız isimler medyada yer aldı, ancak sonuç çok farklı oldu.

2019’u hatırlayın. Yaz boyunca tüm gazeteler Aleksandar Kolarov manşetleri attı. Ali Koç ise bir basın toplantısında Kolarov sorusuna, “Bitmeden isim vermem” dedi ve bu ihtimali yalanlamadı.

Sezona sol bekte başlayan isim ise Nabil Dirar oldu.

Peki ya 2021 yazı?

Herkes Paulo Fonseca’nın AS Roma’da oynattığı ‘modern’ futbolun videolarını izlerken, birden kulübün eski hocası Vitor Pereira anlaşıldı ve beklentiler suya düştü.

Halbuki Koç, geçen yaz düzenlediği geniş kapsamlı basın toplantısında Marcelo Bielsa seviyesinde bir hoca baktıklarını şu sözlerle dile getirmişti:

"Bielsa çok ifade edilen hoca fakat kendisiyle henüz bir temas olmadı. Kalibre olarak onun seviyesindekilere bakıyoruz."

Bu, elbette Pereira’nın kötü hoca olduğu anlamına gelmiyor. Ancak beklentileri yükseltip bunun karşılığını verememek, taraftarları doğal olarak hayal kırıklığına uğratıyor.

Bir başka büyük örnek de Alexander Sörloth. Bu yaz da dahil olmak üzere uzun zamandır Fenerbahçe’nin gündemindeydi. Görüşmeler olduğu söylenildi. Fakat gelen isim Michy Batshuayi oldu.

Bu örnekleri daha da fazla çoğaltabiliriz.

Ali Koç, bu beklentilerin medya tarafından yükseltildiğini söyledi fakat kulüp, aslında buna zemin hazırladı.

En azından bu beklentileri oluşturan yıldız isimler ilk günden yalanlanıp bunun önüne geçilebilirdi. Ancak Fenerbahçe, başarısız bir yönetim sergiledi.

Kimin haklı olduğu elbette yargının konusu. Biz, sürecin psikolojik sorunlarını inceliyoruz.

Ancak 3 Temmuz süreci, Fenerbahçeli taraftarları sadece birkaç sene yıpratmadı. Bunun uzun vadedeki ‘sinir harbi’ sonuçları da mevcut.

Sarı-lacivertli takım, yaşananların ardından her stadyumda ekstra bir nefretle karşılandı. Bunun üzerine 2015'te takım otobüsü kurşunlandı ve faili hâlâ bulunamadı.

Bu süreçte Trabzonspor camiasıyla gerginlik hep zirvedeydi. Geçen sezon Trabzonspor’un şampiyon olması çok doğal olarak Fenerbahçelilerin memnuniyetsizliğini artırdı.

2014’ten bu yana başarı gelmeyince, 3 Temmuz sürecinin orta ve uzun vadedeki olumsuz sonuçları, daha kolay ortaya çıktı ve taraftarın daha sinirli ve sabırsız olmasına neden oldu.

Kabul edilsin ya da edilmesin, sosyal medyada az bir farkla da olsa en fazla konuşulan kulübün Fenerbahçe olduğu ortada.

Twitter’da Fenerbahçeli taraftarların daha fazla aktif olduğu ve duyguları daha yoğun yaşadığı bir gerçek.

Burada jenerasyonun da önemi var. Çocukken duyguları çok daha yoğun yaşarsınız. Şu anda sosyal medyada aktif olan kitlenin büyük bir kısmı, kulübün şampiyonluk sayısını artırdığı ve Kadıköy’dün gerçekten korkunç bir deplasman olduğu 2000-2010 yılları arasında çocuktu ve bu başarılarla büyüdü.

O dönemleri gören ve başarıya alışan taraftarların sonra vasata alışması elbette imkânsızdı.

Bununla birlikte, Fenerbahçe’nin başkanı ülkenin büyük figürlerinden biri. Bu yüzden doğal olarak gerek olumlu gerekse olumsuz anlamda daha çok konuşuluyor. Bu da kulübün hem sosyal medya hem de ana akım medyada daha fazla gündem olmasına sebep oluyor.

Daha fazla konuşulmak demek, başarısızlıklarda daha fazla tepki demek.

Tüm bu sebeplerden ötürü, Fenerbahçe'de duygular daha yüksekte yaşanıyor. Ancak bunun önüne geçmek de yönetimin elinde.

Transfer dönemlerinde daha şeffaf olunabilir. Sessiz kalmak yerine kamuoyu daha fazla aydınlatılabilir.

Yanlış transfer politikalarından vazgeçilebilir. Ayrıca artık söylemlerle eylemlerin tutması da önemli bir mecburiyet.

Tüm bunlarda herhangi bir değişim olmazsa, başarının da gelmediği bir ortamda tepkiler daha da fazla yükselecek ve belki de Ali Koç dönemi, büyük hayal kırıklığıyla sona erecek.