YORUM | Onur Özgen @ozgenonur
Futbolun, bize sahada gösterdikleri güzelliklerin yanında, saha dışında verdiği hikâyelerle de yarı-mistik bir oyun olduğunu düşünmüşümdür hep. Thierry Henry, o sahada gördüğümüz en özel adamlardan biriydi ve hep öyle kalacak. Bu oyunu izlediğimiz müddetçe, hız ve tekniğin mükemmele yakın bir araya geldiği her oyuncuyu onunla karşılaştıracağız. “Acaba onun kadar iyi mi?” diye soracağız ve muhtemelen vereceğimiz yanıt olumsuz olacak. En azından benim için öyle...
Oyuna 16 yaşında başlayıp, 21 yaşında daha büyük serüvenler yaşayabilmek için ayrıldığı yere, 41 yaşında belki öncekilerden de büyük yeni serüvenlere atılmak için geri dönmesiyse, futbolun o gülümseten hikâyelerinden biri olmalı.
Biraz romantik bir giriş oldu değil mi? O hâlde bir miktar da gerçeklerden söz etmeye başlayalım. Henry’nin geri döndüğü Monaco, çok değil, bundan sadece iki yıl önce, Pep Guardiola’nın Manchester City’sine iki maçta sekiz gol atmıştı. Bir Guardiola takımını Jürgen Klopp’un takımlarından sonra en çok zor durumda bırakan takım olmuştu Leonardo Jardim’in Monaco’su. Evet, City o zaman daha şimdiki gibi canavarlaşmamıştı. Ama olsun. Zaten şu anki Monaco’nun da o Monaco’yla bir ilgisi kalmadı.
İki yıl öncesinin şampiyon kadrosundan sadece beş as oyuncu kaldı: Danijel Subasic, Djibril Sidibe, Jemerson, Kamil Glik ve Radamel Falcao. Başka bir deyişle, orta saha oyuncularının tamamı gitti. Kalan beşliden ise kiminin formu çok düştü, kimi sakatlıklarla boğuşuyor.
Fakat Monaco en büyük kaybını ne Kylian Mbappe’nin ne Bernardo Silva’nın ne de Thomas Lemar’ın gidişinde yaşadı. Tüm bu oyuncuları ve Jardim’i Monaco’da toplayan futbol direktörü Luis Campos’un Lille’e kaptırılması esas darbeydi.
Campos’un ardından göreve getirilen Michael Emenalo’nun yaptığı hiçbir potansiyel transfer başarılı olamadı: Youri Tielemans, Keita Balde, Terence Kongolo, Adama Diakhaby, Soualiho Meite, Rachid Ghezzal... Hiçbiri olmadı. Hepsi yetenekli oyunculardı, ama sanki birlikte nasıl oynayacakları düşünülmeden transfer edilmişlerdi. Sonundaysa bu altı transferden sadece Tielemans, bir sonraki sezon kadroda kendine yer bulabildi.
GettyTakımın yaşadığı bu büyük sirkülasyonun ve ciddi güç kaybının ardından ise Monaco bu sezon tam anlamıyla çöktü. Ligue 1’de 9 haftada sadece bir defa kazanıp 6 puan toplayabildi ve sondan üçüncü sırada yer aldı. Şampiyonlar Ligi’nde de ikide sıfır yaptı. Fatura da acımasızca Jardim’e kesildi.
Peki Thierry Henry bu kadroyla neler yapabilir? Teknik direktör Henry hakkında hâliyle henüz pek bir fikrimiz yok. Ama oyunculuğunun ilk döneminde Arsene Wenger’le, son dönemindeyse Pep Guardiola’yla çalışmış olduğunu düşününce, epey şanslı olduğunu söyleyebiliriz.
Belçika Milli Takımı’ndaki antrenörlük deneyimine dair ise Roberto Martinez ve oyuncular tarafından hakkında hep iyi şeyler söylendi. Ama Henry hep çok sakindi ve herkesi de buna davet etti:
"Ben Belçika'nın teknik direktörü değilim, yardımcı antrenör bile değilim. Üçüncü antrenörüm. Başından beri herkese sakin olması gerektiğini söyledim. Bu bir Thierry Henry gösterisi değil. Martinez'e ve oyunculara yardımcı olmak için buradayım. Bir antrenör olarak geçmişte oyuncuyken başardıklarınızdan bahsedemezsiniz. Ve bir antrenör olarak, henüz hiçbir şey kanıtlamadım."
Getty ImagesBir şeyler kanıtlamak isteyen bir antrenör için ligin sondan üçüncü sırasında yer alan bir takım, ideal bir başlangıç yeri olmalı. Ayrıca Monaco’nun 23.7 yaş ortalamasıyla Ligue 1’in en genç kadrosuna sahip olması da Henry’i mutlu edecek bir şey olabilir. Bilhassa Romelu Lukaku’yla kurduğu antrenör-oyuncu ilişkisine bakarsak...
Henry, 2016'da Martinez'in Belçika Milli Takımı'ndaki ekibine katıldığından beri Lukaku'yla çok yakın bir ilişki kurdu. İkili, Lukaku'nun Premier Lig'deki hemen her maçının ardından bir araya geldi ve Henry, video görüntüleri aracılığıyla Lukaku'ya sahada nasıl daha iyi koşular yapabileceğini ve hareketlenmelerini nasıl geliştirebileceğini gösterdi.
Belçika, Dünya Kupası’nda Japonya karşısında attığı son dakika golüyle 2-0’dan geri dönmüş ve çeyrek finale yükselmişti. Golde Lukaku topa dokunmamıştı bile, ama yaptığı topsuz koşuyla Japonya’nın iki stoperini ters yöne doğru çekmiş ve Thomas Meunier’in ortasında golü atması için Nacer Chadli’yi bomboş bırakmıştı. Lukaku, Dünya Kupası’nı 4 golle bitirmişti. Ama Henry’nin üzerindeki etkisini en iyi gösteren pozisyon, belki de buydu.
Getty ImagesLukaku da Henry ile kat ettiği gelişimi inkâr etmiyor: "Birlikte yakından çalıştığımızdan beri oyunumu son iki yıl içinde düşündüğümden iki kat daha fazla geliştirdim ve bunu tamamen ona borçluyum."
"Çocukken, Henry'nin maçlarını izlemeye paramız yetmezdi. Şimdiyse ondan sürekli bir şeyler öğreniyorum. Her gün futbol hakkında konuşuyoruz. O, dünya üzerinde benden daha fazla maç izleyen tek adam olabilir. Her şeyi tartışıyoruz. Oturup, Bundesliga 2 hakkında sohbet ediyoruz. 'Fortuna Düsseldorf'u gördün mü, nasıl kadroyla çıktılar?’ diye sorduğumda, 'Şaka mı yapıyorsun, tabii ki' diye cevap veriyor.”
Monaco'nun kadrosunda da Henry’nin elinin değebileceği birçok oyuncu bulunuyor. Örneğin şu ana kadar büyük bir hayâl kırıklığı yaratan ve Belçika Milli Takımı’ndan da öğrencisi olan Tielemans. Ya da Dünya Kupası’nın yıldızlarından olup büyük bir beklentiyle transfer edilen ama henüz ilk antrenmanında yaşadığı sakatlıkla birçok maç kaçıran Aleksandr Golovin. Veya kendisinin de Monaco'da ilk maçına çıktığı yaşta olan 17'lik forvet Pietro Pellegri.
Elbette sadece genç oyuncular da değil. Radamel Falcao, Nacer Chadli, Stevan Jovetic gibi takımın az sayıdaki tecrübeli oyuncuları da Henry ile eski fit günlerine dönmeyi bekliyor.
Fransız medyasındaki haberlere göreyse, Monaco’nun sahibi Dmitry Rybolovlev, ocak ayı transfer döneminde Henry’e hatrı sayılır bir bütçe verecek. Ve eğer kulüp son iki transfer dönemindeki hatalarından ders çıkarırsa, Henry için işler daha kolaylaşabilir.
Getty ImagesJoseph Campbell’ın “Kahramanın Sonsuz Yolculuğu”nda dediği gibi: “Nerede dışa doğru yol almayı umsak orada kendi varlığımızın merkezine geleceğiz.”
Thierry Henry’nin futbolculuğu, olağanüstü bir ilk romandı. Teknik direktörlüğü ise yıllardır çıkmasını beklediğimiz ikinci romanı olacak. Ve o ikinci romanın ilk cümlesi, elbette ilk romanın başladığı yerde yazılmalıydı. Öyle de oldu.
Bu arada ikinci romanlar genelllikle ilkinden daha iyi olur.