Şenol Güneş Euro 2020'den sonra o felaket ve meşhur basın toplantısında Karadağ maçının da farklı olmayacağının işaretlerini vermişti. Neredeyse iki cümle arayla önce ilk maçta (İtalya) büyük bir travma geçirdiklerini sonra bunu bir travma olarak görmemeleri gerektiğini söylemişti. Güneş'in zihin dünyasındaki bu kaos uzun zamandır Milli takımın da bir parçası.
Marsilya'da Sampaoli'nin form tutturduğu Cengiz Ünder'in, teknik becerisi ve alan kullanımı sayesinde yakalanan iki farklı skora rağmen; takımın güven vermeyen hali kısa süre içerisinde kendisini gösterdi. Marusic'in golü öncesi Kenan Karaman gol pasını veren oyuncunun dibinde ayakkabılarını bağlıyordu; Merih pozisyonunu kaybetmiş, birkaç metre öne çıkmıştı. Yenilen golden sonra iki farkın yeniden yakalanamayacağı çok belliydi. Karadağ hem zihinsel olarak oyuna ortak oldu hem de birçok oyuncusu kısıtlı tekniğine rağmen fiziksel olarak ayakta kaldılar.
Birçok oyuncusu sadece vücutlarını doğru kullanarak birçok pozisyondan üstün ayrıldı. Attıkları 2. gol öncesi kazandıkları faul de buna dahildi. Kenan Karaman'ın sakatlanana dek oyunda tutulması, hem hücum hem savunma geçişlerinde hiçbir etkinliği olmadığı halde savunma önünde tek oyuncu olarak yer alan Okay'ın varlığı bu plansızlık içinde takımın sınırlı etkinliğini daha da aşağıya çekti.
Kamuoyunun beklediği hesap
İki takım arasındaki fark yine birçok Şenol Güneş milli maçında olduğu gibi ortaya çıktı. Rakip ne yapacağını, neyi, nasıl yapacağını Türkiye'den iyi biliyordu. Çünkü bir planları ve bunu nasıl uygulayacaklarına dair rehberleri vardı.
Türk Milli Takımı Uluslar Ligi'nde küme düştü, Avrupa Şampiyonası'nda turnuvanın en kötü takımı oldu. Estonya'yı dahi yenemez haldeyken Karadağ'ı yenmesi de mümkün gözükmüyordu. Bazı şeyleri tadında bırakmak lazım fakat bu işin tadı fazlasıyla kaçtı. Rakiplerin analiz bile edilmediği, en iyi oyuncularına dair özel alınmadığı her maç tekrar tekrar ortaya çıkıyor.
Şenol Güneş, o meşhur basın toplantısında istifa sorusuna "bu hesap kamuoyuna verilir" demişti. Bunca başarısızlığa, çaresizliğe, güven kaybına ve ülkedeki yoksullaşmanın içerisinde maaş tartışmalarının öznesi olmak, o koltukta oturmaya devam etmek niye? Kamuoyu halen hesap bekliyor.