YORUM | Onur Özgen @ozgenonur
Premier Lig’de sezon başlamadan önce ilk altıyı kabaca şu şekilde ikiye ayırabiliyorduk: Hazır takımlar ve yeniden inşa edilmesi gerekenler. İlk kategoriye Manchester takımları, Liverpool ve Londra’yı temsilen Tottenham giriyordu. Bir başka deyişle ilk dördün en güçlü adayları bu takımlardı. Chelsea ve Arsenal ise ikinci kategorideydi.
14 hafta itibarıyla ise gördük ki, iki Manchester takımı arasındaki makas, tam 16 puan ve 38 averaj kadar açılmış - o da şimdilik. Manchester’ın kırmızı yakasının bıraktığı boşluğu doldurmaya ise Londra’dan üç aday var: Tottenham, Chelsea ve Arsenal.
Yeniden inşa hâlinde olduğunu söylediğimiz Chelsea ve Arsenal’ın, hazır takımlar kategorisine yerleştirdiğimiz Tottenham karşısında son iki haftada ortaya koydukları performanslara bakarak ise şu yorumu yapabiliriz: Chelsea, çok daha hızlı adımlarla ilerlemeye çalışıyor ama tam da bu yüzden tökezliyor. Arsenal ise henüz çok yolunun olduğunun farkında, acele etmiyor; maç maç düşünüp, rakibe göre hazırlanıyor ve bu yüzden adımlarını daha sağlam atıyor.
Getty Images
Maurizio Sarri, Tottenham’ın dört senelik bir takım olduğunu unutmuş gibiydi. Kendi oyununu oynayıp, geriden kısa paslarla çıkmak istedi. Ama Tottenham’ın ne yaptığını çok iyi bilen karşı presiyle püskürtüldü. Jorginho bilinçli olarak yalnız bırakıldı ve ne hücumda pas istasyonu olabildi ne de savunmada alanını koruyabildi. Dolayısıyla darmadağın oldular.
Unai Emery ise Tottenham hazırlığına bir hafta önce Bournemouth karşısında başlamış gibiydi. Ligin önde baskıyı çok iyi uygulayan takımlarından biri olan Eddie Howe’un öğrencilerine karşı geriden daha rahat çıkabilmek için ekstra bir savunmacı daha kullanmaya karar vermiş ve 3-4-3’e dönmüştü. Bu düzenin Bournemouth maçında oyun anlamında tam istediği sonucu verdiğini söyleyemeyiz. Ama özellikle iki kanat bek Hector Bellerin ve Sead Kolasinac’ın, klasik 4-4-2 oynayan Bournemouth karşısındaki efektif oyunlarını; beklerin önünde kanat oyuncusunun olmadığı, dört merkez orta sahalı bir 4-4-2 oynayan Tottenham karşısında daha da yükseltebileceğini gösteriyordu.
Nitekim öyle de oldu. Mauricio Pochettino’nun merkezden hücum etmeye çalışan Chelsea karşısında çok iyi sonuç veren karşı presi, Arsenal’a karşı neredeyse hiç işlemedi. Bunun iki nedeni vardı: İlk olarak Emery, geride ekstra bir savunmacıyla oynadığı için, bu tercihi geriden oyun kurulumu esnasında Arsenal’ın bir oyuncusunun sürekli boşta kalmasını sağlamıştı. İkinci olarak ise, kanat hücumlarını sezon başından beri çok etkin bir şekilde kullanan Arsenal, 3-4-3 formasyonuna geçerek kanat bekleriyle bunu daha da üst seviyeye yükseltmişti.
Tottenham’ın kanatsız 4-4-2’si, Arsenal’ın bu düzenine karşı hem nitelikli bir karşı pres uygulayamadı hem de beklerinin ikiye birde yakalanmasını engelleyemedi. Buna rağmen biri duran toptan, diğeri de penaltıdan iki golle beş dakika içinde öne geçti. Ama oyun Arsenal’ındı. Emery, skorun da kendi lehlerine dönmesi için ikinci yarıya iki değişiklikle başlayarak bir anlamda takımını şokladı.
Alex Iwobi ve Henrikh Mkhitaryan’ın yerine Aaron Ramsey ve Alexander Lacazette girdi, Arsenal da 3-4-3’ten 3-4-1-2’ye döndü. Böylece ilk yarı boyunca Bellerin ve Kolasinac’ın kanat hücumlarını durduramayan Tottenham, bu defa ceza sahası içinde daha fazla tehdit oluşturan Lacazette ve Ramsey ile de uğraşmaya başladı. Bu esnada Pierre Emerick Aubameyang’ın olağanüstü golüne de engel olamadı.
Ardından Pochettino, Eric Dier’ı stoperlerin arasına çekerek savunmayı beşledi ve Arsenal’ın hızını biraz kesmeyi başardı. Ama maç öncesinde proaktiflik hapı yutan Emery, bu defa da Skhodran Mustafi’nin yerine Matteo Guendouzi’yi aldı ve 4-3-1-2’ye döndü. Yeniden baskıyı artırdı, Lacazette ile Lucas Torreira’nın golleriyle geri döndü ve maçı kazandı.
Pochettino, Sarri’ye karşı büyük bir üstünlük kurmuştu; bir hafta sonraysa Emery, Pochettino’yu sürklase etti. Şimdi aynısını Jose Mourinho, Emery’ye yapabilir mi? Hiç kolay görünmüyor. Manchester United, ligde üç maçtır kazanamıyor ve bir reaksiyona ihtiyaç duydukları kesin. Bunu Juventus ve Chelsea maçlarında göstermişlerdi. Ancak Crystal Palace ve Southampton beraberliklerinin ardından Mourinho tarafından basın önünde karakterleri sorgulanan oyuncular bunu yine gösterebilir mi? Emin değilim.
Yine de ligin City ile birlikte en iyi kanat hücumu gerçekleştiren takımı olan ve gollerinin büyük çoğunluğunu cut-back’lerle bulan Arsenal’a karşı Mourinho’nun Pochettino gibi kanatsız bir orta saha düzeniyle çıkmayacağına eminiz. Dolayısıyla Arsenal’ı Kuzey Londra derbisinden daha zor bir maçın beklediğini söyleyebiliriz.
Şu ana kadar attığı 32 golün %75’ini maçların ikinci yarılarında bulan Arsenal, Tottenham karşısında çok iyi bir ilk yarı oynasa da yine skoru alamamıştı. Bu durumdan her fırsatta rahatsız olduğunu dile getiren Emery, United karşısında hızlı bir başlangıç isteyebilir. Ama United’ın da Arsenal gibi maçların ilk yarılarına kötü başladığını ve ikinci yarılarda geri döndüğünü düşünürsek, bu karşılaşmanın ikinci yarısı bize daha çok şey vadediyor gibi duruyor.
Arsenal, 12 yıl önce Old Trafford’daki son galibiyetini aldığında, Emery antrenörlük kariyerine henüz başlamıştı ve La Liga 2’de Almeira’yı çalıştırıyordu. O maçta Arsenal’a son dakikalarda galibiyeti getiren golü atan oyuncu ise şu anda Türkiye’de oynuyor: Emmanuel Adebayor.
Yani bir başka deyişle, United için Düşler Tiyatrosu olan Old Trafford'un adı 12 yıldır Arsenal için Kâbus Tiyatrosu. Ama bu defa ne yapacakları merakla beklenen taraf onlar ve her şeyi tersine çevirebilirler.
Getty ImagesUnited ve Arsenal’ın maçları, 90’ların sonu ve 2000’lerin başında Ada’nın en merakla beklenen buluşmalarıydı. Artık öyle değil. İki takım da uzun süredir Premier Lig’in zirvesinde bulunmuyor. Ve iki takım da Arsene Wenger ile Sir Alex Ferguson’ın 22 ve 27 yıllık hükümranlıklarından çıktılar. Fakat United, Ferguson’ın ardından yaptığı menajer tercihlerinde üçte sıfır çekerken, Arsenal ise Wenger sonrasındaki ilk tercihinde doğruyu bulmuş gibi görünüyor.
Arsenal, Emery ile birlikte kimliğini yeniden oluşturmak için önemli adımlar atarken, Mourinho yönetimindeki United ise geleneklerinden her geçen gün biraz daha uzaklaşıyor. 90 dakikanın sonunda maçın skoru ne olursa olsun, bu durum değişmeyecektir.