Futbolcular emekli olduktan sonra birçok farklı yola sapabiliyor. Kimileri antrenörlüğü, kimileri yorumculuğu seçerken, bazıları da futboldan tamamen uzaklaşıyor.
Fakat aralarında iklim değişimine karşı verilen savaşa ve yenilenebilir enerji üretimine liderlik eden fazla insan yok.
Marsilya, Arsenal ve Milan formaları giyen Mathieu Flamini sahada istikrarlı bir görev adamıydı, ama kramponlarını astıktan sonra yaptıkları çok daha etkileyici.
Marsilya altyapısından yetişen Flamini 2003/04'te A takıma yükseldi ve sezon UEFA Kupası finalinde boy gösterdi.
Arsene Wenger'in dikkatini çeken Flamini ilk profesyonel sözleşmesini Arsenal ile imzaladı. Bu hamle o tarihte Marsilya'yı çalıştıran Jose Anigo'nun tepkisini çekmişti.
"Bu büyük bir ihanet. Beni kullandı. Bizimle sözleşme yapmamasının sebebi maddi. Daha az oynamaktan korktuğuna dair argümanı da artık geçerli değil. Ona bakışım asla aynı olmayacak."
Anigo'nun Flamini'ye Arsenal'da ilk 11'e girmekte zorlanacağı yönünde yaptığı uyarı ilk etapta doğru çıktı. Fakat bir sezonluk alışma sürecinden sonra 2005/06 sezonunda kadronun önemli bir parçasına dönüşen Flamini, Şampiyonlar Ligi'nde final oynayan takımda 49 maça çıktı.
Yine de; Flamini enerjisi, zekası ve yeteneğiyle onun için biçilmiş kaftan gibi gözüken çapa rolünde bir türlü ustalaşamadı.
Aksine; farklı pozisyonlarda oynayabilmesi, iyi bir takım oyuncusu olması ve çalışkanlığıyla bir görev adamına dönüştü. Merkez orta sahanın yanı sıra bek ve kanatta da oynayan Flamini, birçok maçta Cesc Fabregas ve Gilberto Silva'nın arkasında kalarak oyuna kenardan dahil oldu.
Hafızalara kazınan anları da yok değildi. Ocak 2008'de uzak mesafeden Newcastle ağlarına gönderdiği şut Arsenal tarihinin en iyi 50 golü arasına girdi. Fakat bu tip anların sayısı taraftarları tatmin etmeye yetmedi.
Dört yıllık sözleşmesi sona erince kulüpten ayrılan Flamini, Milan'da da joker olmayı sürdürdü. Başlarda sağ bekte oynadıktan sonra orta sahaya kaydı.
2010/11'deki Serie A şampiyonluğunda pay sahibi olan Flamini o yaz geçirdiği diz sakatlığı nedeniyle bir sonraki sezonun neredeyse tamamını kaçırdı.
2013'te Milan tarafından serbest bırakılan Flamini bir süre Arsenal ile idmanlara çıktıktan sonra eski kulübüyle kontrat imzaladı.
2014 ve 2015'te üst üste iki FA Cup şampiyonluğu yaşayan kadronun bir parçası olsa da iki finali de yedek kulübesinden izledi.
Arsenal formasıyla Premier Lig'de hiç iç saha maçı kaybetmeyen Flamini, 2016'da bir kez daha Londra ekibine veda etti. Crystal Palace ve Getafe maceralarının ardından futbola veda eden Fransız oyuncu, ilkine göre çok daha anlamlı ikinci bir kariyere yelken açtı.
2008'de, futbol kariyeri devam ederken dünyanın ilk levülinik asit üreticisi olan GF Biochemicals şirketinin kurucu ortakları arasına katılmıştı. Levülinik asit doğa dostu yakıtların üretimi için kilit bir madde olarak görülüyordu.
Toprakta çözünebilen tarım ilaçlarında yer alan bu madde, oda spreyleri ile parfümlerin yapımında ve eczacılıkta da kullanılıyor.
Gerçek bir girişimci olan Flamini yaklaşık 20 milyon euroluk servetiyle birçok Premier Lig futbolcusunu geride bırakıyor.
Ağustos 2020'de Guardian'a verdiği röportajda şöyle anlatıyor:
"Durum çok kötü ve bir şeyleri değiştirmezsek üzerinde yaşadığımız topraklar yaşanmaz hale gelecek."
"Her şeyin farkındaydım ve bu konulara meraklıydım. Kendime hep şunu söyledim: 'Futboldan sonra yapacağım şeyin sürdürülebilirlik ile ilgili olmasını istiyorum'."
İş dünyasındaki başarısı Flamini'nin farklı bir şekilde Arsenal'a dönme ihtimalini doğurdu. Kasım 2020'de çıkan haberlerde; takım sahibi Stan Kroenke ile yaşanan sorunlar nedeniyle Flamini'nin öncülüğünde kulübün el değiştirebileceği iddia edilmişti.
The Athletic'e konuşan Flamini bu söylentileri reddetse de futbola dönüş kapısını kapatmadı.
"Futbolda rolümün ne olacağını sormayın, çünkü bunu henüz düşünmedim."
"Ama futbol sonsuza kadar hayatımın bir parçası olacak. Hep bu camianın içinde kalmak istiyorum."
İnsanlığa parlak bir gelecek yaratmak için çalışan Flamini'yi önümüzdeki yıllarda tekrar futbol sahnesinde görebiliriz.
