YORUM | Onur Özgen @ozgenonur
Evet, Galatasaray son iki sezonun şampiyonu. Ama geçen sezonki şampiyonluk, Süper Lig tarihinin en düşük puanıyla kazanılmıştı. Demek ki bazı sorunlar olmalıydı.
Galatasaray’ın geçen sezon yaşadığı en büyük sorun ise derin savunma yapan takımlara karşı alan bulmaktı. Bu yaz takımdan ayrılan Badou Ndiaye ve Henry Onyekuru’nun yerine Jean Michael Seri ve Ryan Babel’in transfer edilmeleri de Fatih Terim’in bu sorunu aşmayı kafaya koyduğunu gösteriyor.
Ndiaye ve Onyekuru, geniş alan arayan, rakiplerini dripling yoluyla eksiltmeyi seven ve hücum geçişlerinde takıma katkı sağlayan oyunculardı. Seri ve Babel ise dar alanda becerili, pas yüzdesi yüksek ve set hücumlarında anahtar roller üstlenebilecek oyuncular. Ligde şampiyonluğa oynayan her takım gibi, Galatasaray’ın da maçların pek çoğunda topa hükmeden ve geriye yaslanan rakiplere karşı alan bulmak zorunda olan bir takım olduğunu düşünürsek, bu iki oyuncunun Galatasaray’ın hücumdaki gereksinimlerini daha iyi karşılayabileceklerini söyleyebiliriz.
Bu hesaba takımdan ayrılan bir diğer oyuncu Fernando Reges’in yerine alınan Steven Nzonzi’yi de katarsak, büyük resim daha net ortaya çıkıyor. O da şu ki, Terim favori oyunu olan yüksek tempoya ve önde baskıya dayalı olan direkt oyundan, daha düşük tempodaki bir topa sahip olma oyununa yönelmiş durumda. Bu hem Terim hem de Galatasaray için yeni bir durum. Ve futbolda yeni durumlara alışmak kolay olmuyor.
Sarı-kırmızılılar görünürde çok modern bir oyun anlayışını tatbik etmeye çalışıyor. Topu oyuna iyi sokan stoperlere, hücuma dönük ve yaratıcı merkez orta saha oyuncularına ve içe kat eden kanat forvetlere sahipler. Peki ama neden akıcı bir oyuna sahip değiller?
AAİlk yarıda Galatasaray hücumdayken görünen manzara şuydu: Babel topsuz oyunda sık sık merkeze yanaşıyor; bazen ceza sahası önünde sırtı dönük bir şekilde top alıyor, bazen de savunma arkasına koşular yapıyordu. Tıpkı geçen sezon Sofiane Feghouli’nin yaptığı gibi. Ama Feghouli sağ kanattan içe kat ederken, diğer kanatta Onyekuru çizgiye basıp hücumu genişletirdi. Ya da Babel Beşiktaş’ta oynarken, sağ kanatta Ricardo Quaresma aynı şekilde çizgiye basardı. Bu akşam ise ters kanattaki Jimmy Durmaz da Babel ile birlikte içe kat etti. Bu da merkezde gereksiz bir kalabalık ve karmaşa yarattı.
Elbette her iki kanat oyuncusu birden içe kat edebilir. Ama bu durumda da bek oyuncularının hücumu genişletmeleri gerekir. Geçen sezon Feghouli’nin merkeze yanaştığı anlarda sağ kulvarda oluşan boşluğu iyi kullanan Mariano gibi. Brezilyalı sağ bek, bu akşam ise alıştığımız hücum verimliliğinden çok uzaktaydı. Yuto Nagatomo ise Mariano’ya göre daha fazla ileriye çıksa da onun da yetenekleri hücumda opsiyon oluşturmaya yetmedi.
Hücumdaki bu karmaşa, elbette savunmaya da yansıdı. Topa sahip olmak ve rakip yarı sahada oynamak isteyen Galatasaray için bu aynı zamanda arkasında geniş alanlar vermek anlamına geliyordu. Ve hücumda alan bulmakta zorlanan Galatasaray, arkasında bıraktığı bu alanları nasıl savunacağını da bilmiyor gibiydi.
Denizlispor, ilk yarıdaki en tehlikeli pozisyonunu Cristian Sapunaru’nun kendi ceza sahasının önünden uzun olarak kullandığı duran top neticesinde buldu ve pozisyonun sonunda Recep Niyaz’ın şutu direkten döndü. İki dakika sonra kaleci vuruşuyla Hugo Rodallega ve Marcao bire birde kaldı; Marcao faul yapıp ilk sarı kartını gördü. Üçüncü pozisyonlarında ise Belhanda rakip ceza sahası önünde topu kaptırdıktan 11 saniye sonra Denizlispor dört pasla rakip kaleye gitti ve Recep bir kez daha Fernando Muslera ile karşı karşıya kaldı.
AAGalatasaray savunmanın önünde kesici bir oyuncu olmadan oynamaya çalışıyor. Bu anlaşılabilir ve saygı duyulabilecek bir tercih. Ama oyuncuların bu durumun savunmada getireceği zorluklarla nasıl baş edeceklerine dair pek fikirleri yok gibi. Şu an için kesin olan şey ise iki pasörden oluşan Seri - Selçuk İnan merkezinin fazla savunmasız olduğu. Ve bu iki oyuncudan illâ biri savunma önünde oynayacaksa, tempoları gereği bu Seri değil Selçuk olur.
Hazırlık maçları da dahil olmak üzere sezona çok kötü bir başlangıç yapan Marcao’nun Rodallega’ya yaptığı kontrolsüz faulün neticesinde 43’te ikinci sarı kartını görmesinin ardından ise oyundan çıkacak oyuncu da aynı şekilde Seri değil Selçuk olmalıydı.
Açıkçası, Galatasaray kenar yönetiminin takım 10 kişi kaldıktan sonra yaptığı hiçbir değişiklik anlaşılır değildi. Orta sahanın Selçuk ve Belhanda’ya teslim edilmesi, ardından savunmaya yardımı ve oyun disiplini hiç olmayan Emre Mor’un sahaya sürülmesi, son olarak Mbaye Diagne’nin yerine Ahmet Çalık’ı alıp, Ryan Donk’un öne çekilmesi ve baklava orta sahaya dönülmesi oldukça tuhaf tercihlerdi.
AA75’te Zakarya Bergdich kalecisinden aldığı pasla sol kanattan rakip ceza sahası önüne kadar bomboş bir şekilde dripling yaparken, önünü kesmesi gereken oyuncular, baklava orta sahanın önünde konumlandırılan Emre Mor ve sağ içe yerleştirilen Selçuk’tu. Elbette kesemediler. Böylece ligde yeni sezonun ilk asisti çok rahat bir şekilde yapılmış oldu.
Galatasaray, Süper Lig’in açılış haftalarında yedi sezondur yenilgi yüzü görmüyordu. Bu serileri ligin net favorisi olarak görüldükleri sezonun açılış maçında sonlandı. Gerçekten de görkemli bir kadroya sahipler. Oldukça önemli transferler yaptılar. Ama her şey transferle çözülmüyor. Son şampiyonun antrenmana da ihtiyacı var.
