YORUM | Anıl Can Sedef
Türkiye, 2018 Dünya Kupası'na gitmek için bir başka maça çıkıyor. Bu kez rakip Kosova olacak. Maça 24 saatten biraz fazla var.
Ülkenin Futbol Direktörü (ve A Milli Takımın sorumlusu) Fatih Terim basın toplantısına çıkıyor. Fakat konuya maçla başlayamıyor.
Bir futbol ülkesiyiz. EURO 2016'ya epik bir son dakika golüyle bilet alıp gitmişiz. Futbol tarihimizde belki de ilk kez genç oyuncularımızın Avrupa liglerine gidişi bu kadar çok yaşanıyor, onların neredeyse hepsi milli formayı taşıyor, konuşuluyor.
Ama ülkenin Futbol Direktörü futbol konuşamıyor! Oyunu saha içinde yönetmesi ve oynaması gerekenler tribünlerin tepkilerine, gazetelerin manşetlerine, hatta gazetecilerin boğazlarına takılı kaldığı için elimizde yetenek var, gençlik var, tecrübe var, kalite var; futbol yok.
Terim aynı basın toplantısında kavga, gürültü ve benzeri konularda aynı şeyleri söylemekten "yorgun düştüğünü" itiraf etti. Sonra söylediğinin mecazi olduğunu ekledi. Kendisinin sözlerini eşelemenin çok bir anlamı yok.
Ancak söylediğiyle aralarında benim de bulunduğum bir grup futbol izleycisinin hislerine tercüman oldu aslında: Çünkü biz de yorgun düştük.
Futbolunu konuşamadığımız bir milli futbol takımı izlemekten yorulduk.
Ne anlama geldiğini bilmediğimiz cümlelerle, göndermelerle, imalarla, restleşmelerle dolu basın toplantılarından yorulduk.
Futbol sevgisiyle dolu insanlarla dolu bir ülkede futboldan başka her şeyi vadeden bir futbol dünyasından yorulduk.
Futbolda kavgadan, gürültüden, gerginlikten, gizli gerçeklerden, düşmanlardan yorulduk.
TFF'nin mi, Yıldırım Demirören'in mi, Fatih Terim'in mi, Arda Turan'ın mı, yoksa bizim mi olduğunu bilmediğimiz bir milli takımı seyretmekten yorulduk.
Hem de çok yorulduk.