YORUM | Onur Özgen @ozgenonur
Abdullah Avcı, sezonun ilk devresi bittiğinde bir karar verdi. Performansından memnun olmadığı Emmanuel Adebayor ve Rijad Bajic’in yerine yeni transfer Robinho’yu oynatacaktı. Bir başka deyişle klasik 9 numaraların yerine sahte 9 kullanacaktı.
Johan Cruyff, prensip olarak kaleci hariç beş hat kullanmayı sevdiğini söyler: “Geri dörtlü, geriye yakın oynayan bir merkezi orta saha, iki yanında oyunu ileri taşıyan iki orta saha, önde bekleyen ya da orta sahaya yaklaşan bir santrfor ve kanatlarda birer hücumcu.” Bu prensibe büyük oranda sadık kalmaya çalışan Avcı, santrfor tercihini ise önde beklemek yerine orta sahaya yaklaşan bir profilden yana kullandı.
Bu tercihi, Başakşehir’in son yıllarda üzerine eğildiği pozisyon oyununu daha da kuvvetlendirmesini sağladı. Daha fazla topa sahip oldular, daha fazla pas yaptılar, daha fazla şut attılar ve girdikleri pozisyonların kalitesi yükseldi. Fakat tüm bunlara karşın büyük düşüş gösteren bir şey de vardı: Pozisyonları gole çevirme yüzdesi.
Sezonun ikinci yarısındaki gol beklentisi (xG) değerlerine göre en fazla gol atması beklenen takım Başakşehir’di (33,6). Ama öyle olmadı. Sadece 25 gol atabildiler. Ve aradaki -8,6’lık bu fark, onları kümede kalma mücadelesi veren Bursaspor’un ardından ligin ikinci yarısındaki en kötü bitiriciliğe sahip takımı yaptı.
Bunu sadece Robinho’nun santrforluğuna bağlayabilir miyiz? Elbette hayır. Ama nedenlerden biri olduğu kesin. Son haftalara girilirken üst üste dört maçı kazanamamalarının ardından Avcı da öyle düşünmüş olsa gerek ki, Ankaragücü maçında santrforda Bajic’i başlattı. Oyuna sonradan giren ve galibiyet golünü getiren Robinho ise sol kanatta kullanıldı. Bu akşam da başlangıç planında kendine yer bulamadı.
Belli ki Avcı’nın öncelikleri değişmişti. Gerekirse topa daha az sahip olacak, daha az pas yapacak, rakip yarı sahada daha az topla oynayacak, rakip kalenin önüne daha az gidecek, ama tüm bunlara karşın daha iyi bitirecekti. Amaç buydu.
Depo PhotosFatih Terim ise Beşiktaş karşısındaki tercihleriyle sahadaydı. Badou Ndiaye yine tribündeydi. Terim bir hedef maçını daha savunmanın önünde Ryan Donk’un, sol içte ise Fernando’nun olduğu ekstra güvenlikli yapıyla kazanacağını düşündü. Ama en azından maçın ilk yarısı itibarıyla hesapları tutmadı.
Çünkü sezon genelinin aksine Başakşehir’in topla neredeyse bir ilgisi yoktu. Yalnızca 15 - 30 arası topu aldılar, onda da sadece %50.5’lik bir üstünlükleri vardı. Ana plan topsuz oyun üzerineydi. Galatasaray’ı geriden oyun kurarken hataya zorlayıp, rakip kaleye direkt bir şekilde gitmeyi denediler. Kale vuruşlarında stoperler alıştığımız gibi açılıp pas istemediler, Mert Günok direkt uzun oynadı. Akan oyunda da gerektiğinde stoperler Bajic’e uzun oynadılar ve topun düştüğü yere baskı uyguladılar. Ana hücum planı ise Eljero Elia’yı Mariano ile bire birde bırakmaktı. Bunu başarabildikleri hemen her pozisyonda etkili oldular. Golü de bu şekilde buldular.
1-0’dan sonraysa Emre Belözoğlu’nun da sakatlanmasıyla tamamen topun arkasına geçip derin savunma yapmaya başlayan bir Başakşehir vardı. Akan oyunda amaçlarına ulaştılar ve rakibe boşluk fırsatı vermediler. Fakat hemen her duran topta Galatasaray’ın fizik üstünlüğü karşısında ezildiler ve pozisyon verdiler. Bu anlarda kalesinde büyüyen Mert sayesinde ise soyunma odasına önde gittiler.
Devre arasında iki antrenör de hamle yapabilirdi. Başakşehir özellikle 30 - 45 arasında kendi alışkanlıklarından çok fazla sapmış ve Galatasaray’ın %78.4’lik topla oynama üstünlüğüne razı gelmişti. Bu durumun devam etmesi, ikinci yarıda kendileri adına bir tehlike oluşturabilirdi.
Galatasaray ise topla daha fazla oynayan taraf olsa ve Başakşehir’i kendi yarı sahasına itse de duran toplar haricinde pozisyon üretemiyordu. Zaten sezon boyunca en zorlandıkları şey buydu: Kapalı savunmalara karşı alan bulmak. Terim’in şimdiye kadar bu soruna karşı iki çözümü olmuştu: Santrforu ikilemek ya da stoperleri ileriye göndermek. Bu defa ise kenarda ikinci bir santrforu yoktu. Donk’u ileriye yollamak yerine ise aklına başka bir şey geldi.
Donk’u yanına çağırdı, yerine Selçuk İnan’ı oyuna aldı. Younes Belhanda’yı da forvet arkasına çekti. Her ne kadar Başakşehir ikinci yarıda topla daha fazla oynayan taraf olsa da, daha efektif oynayan taraf Galatasaray'dı.
Depo PhotosSonunda gelen bir duran top golünün ardından ise ilk yarıdaki senaryo tersine döndü. Elia’nın Mariano’ya yaptıklarını, Henry Onyekuru bu kez Junior Caiçara’ya yapmaya başladı. Belhanda’yla birlikte sol iç koridorda yakaladıkları sayısal üstünlük sayesinde kolayca boşluklar buldular. Bu iki oyuncunun ortaklığıyla dokuz dakika içinde üç gol geldi. İkisi sayılmadı, ama diğer bir gol de Galatasaray’a yetti.
Başakşehir, 21 hafta boyunca büyük bir farkla lider götürdüğü ligde iki hafta önce koltuğu Galatasaray’a kaptırmıştı. Bu akşam ise 30 dakikalığına bir kez daha oturdular. Ama sadece sıkı bir şekilde tutunarak üstünde kalabileceklerini düşündüler. Bu bir yanılgıydı. Nitekim Galatasaray salladı, salladı, salladı ve yeniden koltuğun sahibi oldu.
