ÖZEL | Emre Sarıkuş @the_emres
Avrupa Şampiyonası’nın 24 takımlı formatı, bir önceki şampiyonada olduğu gibi takımların kalite tartışmalarını ve en iyi üçüncülük elde ederek yola devam edebilme umutlarını da beraberinde getirmişti. Elenen takımlar arasından “yola devam etmemesi büyük sürpriz” denilebilecek bir takım olmadı. Ancak Macaristan, Almanya karşısında 8 dakika daha skor üstünlüğünü tutabilse büyük bir sürprizin hikayesi yazılacak ve Almanya grup maçlarında elenmiş olacaktı.
Bu turnuvada, belirli bir oyun şablonu ve pratiğine sahip takımların kadro kalitelerinden bağımsız olarak belirli bir seviyeye ulaştığı görüldü. Kaybedilen topların çok kısa zamanda kazanılması, iyi santrforlar, kapalı savunmaları arkaya atılan yüksek toplarla aşma ve bu turnuva özelinde iyi beklerle kurulan yerleşim planları dikkat çekiciydi. Grup aşamalarında her şey beklendiği gibi gelişti; son 16’ya kalan takımlar için gerçek test şimdi başlayacak.
FİKSTÜR
26 Haziran 2021 / 19.00: Galler - Danimarka (Johan Cruyff Arena, Amsterdam)
26 Haziran 2021 / 22.00: İtalya - Avusturya (Wembley, Londra)
27 Haziran 2021 / 19.00: Hollanda - Çekya (Ferenc Puskás, Budapeşte)
27 Haziran 2021 / 22.00: Belçika - Portekiz (La Cartuja, Sevilla)
28 Haziran 2021 / 19.00: Hırvatistan - İspanya (Parken, Kopenhag)
28 Haziran 2021 / 22.00: Fransa - İsviçre (Arena Nationala, Bükreş)
29 Haziran 2021 / 19.00: İngiltere - Almanya (Wembley, Londra)
29 Haziran 2021 / 22.00: İsveç - Ukrayna (Hampden Park, Glasgow)
İtalya: Maviler hem oyun gücü, hem baskın orta sahası hem de takım savunmasıyla turnuvanın en büyük favorisi olarak son 16’ya kaldı. Yenilmezlik serileri 30 maça çıktı ve son 14 maçta sadece 2 gol yediler. Grup maçlarında yıldızlaşan isim Sassuololu Locatelli’ydi. Mancini rotasyona hakim bir teknik direktör olduğunu Galler maçında birçok farklı oyuncuya şans vererek gösterdi. Sakatlığı geçen Veratti’nin dönüşü de Mancini’nin elini gelecek maçlar için daha da güçlendirdi.
Galler: Rob Page elindeki kadroyu en iyi kullanan teknik direktörlerden biri… Elenen İskoçların orta sahasındaki iki oyuncu Page’in elinde olsaydı İtalya’ya bile yenilmeme ihtimalleri vardı. Yine de Morrell ve Allen‘dan oluşan zayıf merkezlerine rağmen büyük bir iş başardılar ve Bale-Ramsey ikilisi sayesinde topladıkları 4 puanla grup ikincisi oldular. 2016’da çeyrek finalde Belçika’yı elemişlerdi. Yine aynı dinamizmle Danimarka’yı da eleyip çeyrek finale çıkarlarsa sürpriz sayılmamalı.
İsviçre: Vladimir Petkovic’in yıllardır oturttuğu şablon ve Bundesliga karmasına dönüşmüş kaliteli kadrosu, bir çeyrek final umuduyla onları bu turnuvaya getirmişti. Kendilerinden güçlü takımlara karşı verdikleri sınavlarda, sistemleri aksadığı ve bireyselliğe döndükleri anda İtalya örneğindeki gibi bozguna uğrama ihtimalleri yüksek. Türkiye maçında görüldüğü üzere Fransız savunmasına karşı da sadece Shaqiri değil; Seferovic ve Embolo gibi yıpratıcı iki santrfor takımın en büyük gücü olacak.
Belçika: Lukaku’nun olduğu yerlerde çözülmeyecek hiçbir sorun olmaz. Sırtı dönük oyunu dünyada belki de onun kadar iyi oynayan ve sıkıştıran savunmalara karşı takımını onun kadar rahatlatan başka bir oyuncu yok. Grup maçlarında hem geçişlerde hem setlerde fark yarattı. Belçika bununla birlikte De Bruyne ve Hazard’ın katılımıyla da daha tehlikeli bir takım haline dönüştü. Kupanın gizli favorisi olarak Portekiz’e sorun çıkartma ihtimalleri oldukça yüksek. Yeterli sertlikten yoksun merkez orta sahası ve bireysel hataya meyilli üçlü savunması en büyük zaafları olarak duruyor.
Danimarka: Önce Eriksen’in hayati rahatsızlığı sonrası yitirilen konsantrasyonla Finlandiya maçını, ardından tek kale oynayıp öne geçtikleri Belçika maçını kaybediş Danimarka’yı turnuvadan elenmenin eşiğine getirse de; son maçın Ruslarla olması onlar için büyük bir avantajdı. 20 yaşındaki Damsgaard, Yurary Poulsen ve Maehle grup maçlarında dikkat çeken, çıkıştaki isimlerdi. Yüksek tempoyla Galler’i baskı altına alıp yormaları mümkün ancak özellikle geniş alanda ani yakalandıklarında ciddi savunma hatalarına açıklar.
Hollanda: Turnuvadan önce taktiksel açıdan en çok eleştirilen ve soru işareti taşıyan isim Frank De Boer’di. Öyle ki, Ukrayna maçından bir gün önce antrenman tesisleri üzerinden “Frank 433 oynat” yazısı taşıyan bir uçak geçti. De Boer ise elindeki kadronun 532 için ideal olduğunu ve böyle oynayacaklarını söyledi. Gruptaki üç maçını da kazanan portakallar, De Boer’i haklı çıkardı. De Jong’un, Dumfires’ın, Depay’ın ve Wijnaldum’un artan performansları son 16 öncesinde Hollandalıları umutlandırıyor. Çekya maçına favori olarak çıkacaklar.
Avusturya: 1982 Dünya Kupası’ndan bugüne dek ilk kez büyük bir turnuvada ikinci tura çıkan Avusturya da üçlü formasyonu tercih eden takımlardan biri. Joker oyuncuları David Alaba’yı stoperde kullanan Franco Foda’nın takımı kanat ortalarında ve duran toplarda çok fazla pozisyon bulabiliyor ancak oyunu değiştirme gücüne rağmen Alaba’nın çok fazla yerleşim hatası yapması da savunmada sorunlara yol açıyor. İtalya karşısında tur atlamaları çok zor.
Ukrayna: Lobanovski mirasının temsilcilerinden olan Shevchenko ile yeniden yapılanan Ukrayna kadrosundaki 18 oyuncu Dinamo ve Shakhtar’dan çağrıldı. Turnuvanın en zevkli maçlarından biri olarak kabul edilen Hollanda maçında -oyunun belli bölümlerinde- pas bağlantılarındaki başarının yanı sıra top kaybı sonrasında gösterilen tepki umut vericiydi. Hücum geçişlerinde Zinchenko, Malinovsky ve Yarmolenko’nun becerilerine bel bağlayan takımın Avusturya maçındaki hayal kırıklığını Shevchenko enerji eksikliğine bağladı. İsveç’e karşı Hollanda’ya karşı oynadıklarının fazlasını oynamak zorundalar.
İngiltere: Gareth Southgate, Euro 96’da kaçırdığı penaltıdan bu yana en zorlu sınavını veriyor. Elindeki zengin kadroyu klasik bir 4231 ile oynatıp 1-0’a endeksli bir takım yaratmış olan Southgate’in denk güçte bir rakibe karşı neler yapabileceği merak ediliyor. Ancak bu, bir meraktan çok endişe halini almış durumda. Takım üç maçta da gol yememesine rağmen, hücumda set savunmalarını aşarken, Jack Grealish formayı giyene dek, durağan oyunu bir türlü terk edememişti. Sterling’in karar sorunları Kane’i de işlevsiz hale getirebiliyor. Grealish ve Saka’ya Almanya maçında daha çok ihtiyaç duyacaklar.
Hırvatistan: Zlatko Dalic cepten yemeye devam ediyor. 2018’de Dünya Kupası finali oyanyan kadro iskeleti dursa da oyunda gerilemiş gözüküyorlar. Modric, Vlasic ve Perisic’in ağırlığını koyduğu İskoçya maçında istediklerini elde ettiler ancak santrforda Petkovic-Rebic-Kramaric belirsizliği devam ediyor. Dalic’in Pasalic’ten bile faydalanamaması büyük bir sorun. İspanya’ya karşı bir zafer elde etmeleri mümkün ancak şimdilik daha iyisini yapabileceklerine ikna olmak da zor.
Çekya: Çekya’nın çıkışı Slavia Prag’ın Avrupa kupaları düzeyindeki çıkışıyla okunabilir. Trpisovsky öncesinde Slavia’ya şampiyonluk yaşatan Silhavy’nin milli takımın başına geçmesi ve Slavia’da son yıllarda parlayan oyuncuların takımın iskeletini oluşturması bunu açıklıyor. Soucek liderliğindeki takım Schik’in etkileyici performansıyla son 16’ya kaldı. Savunmadaki zaafı çift ön liberolu bir kontrol oyunu oynatarak kapatan Silhavy’yi en iyi anlatan kelime denge… Hollanda’ya karşı en büyük silahları fizik güçleri olacak.
İsveç: Grup maçlarında İspanya ve Polonya naçlarını izleyen bir kişi İsveç için şunu söyleyebilir: “Savunmada ne kadar şanslılarsa hücumda da o denli tehlikeliler.” Kaleci Olsen’in yıldızlaştığı maçlarda özellikle genç süperstar Ishak’ın geniş alandaki koşuları ve Forsberg’in ceza yayı üzerindeki etkinliğiyle tehlikeli oldular. Merkez orta sahada Ekdal ve Olsson dışında bir alternatifi olmayan kuzey ekibinin sınırlı bir rotasyonu olduğu söylenebilir. Ukrayna eşleşmesi onlar için bir şans.
İspanya: Santrforsuzluğun en çok etkilediği takımların başında geliyor İspanya... Morata’nın son vuruş yetersizliği İsveç ve Polonya maçlarında 4 puan kaybına neden oldu ancak Slovakya maçındaki farklı skor takıma moral verdi. Geçiş döneminde olan İspanya kadrosu yine topa fazla sahip olma ve bol paslı oyun geleneğini devam ettiriyor. Morata ya da Moreno’nun kötü oynama ihtimaliyle birlikte, Hırvatistan maçı da sıkışırsa, Luis Enrique’nin üreteceği çözümler belirleyici olacak.
Fransa: Theo Hernandez, Camavinga ve Upamecano gibi isimleri kadroya çağırmamasına rağmen yine de turnuvanın en iyi kadrosuna sahip olan Deschamps, Benzema’yı kadroya alarak belki de finalin kapısını araladı. Benzema, Lukaku ile turnuvanın en iyi iki santrforundan biri... Tutucu formasyonu ve oyun stilinden vazgeçmeyen Deschamps için de eleştiriler bu kadronun daha iyi oynatılabileceği yönünde. Almanya karşısındaki başarının Macaristan ve Portekiz maçlarında gelmemesi bu tutuculuğun ve yaratıcılık eksikliğinin bir sonucuydu. İsviçre’ye karşı aynı hataları yapmaları zor gözüküyor.
Almanya: Portekiz maçında atılan 4 gole rağmen özellikle takım savunması güçlü takımlara karşı skor üretmekte zorlanan Almanya hedef santrfor eksikliğini derinden hissediyor. Elinden geleni yapmasıyla birlikte Havertz bir santrfor değil; Sane çok top kaybı yaşıyor ve Gnabry halen eski formunu bulamadı. Bunun yanı sıra merkezde Kroos-İlkay ikilisi yumuşak kalıyor. Herşeye rağmen Almanların son dakikaya dek istediğini alabilen bir takım olma özelliği devam ediyor. 17’sindeki Musiala 80’den sonra Macaristan maçını çeviren isimdi. Kimmich’in merkeze yakın oynadığında artan etkinliği ve Gosens’in sıra dışı performansı dikkat çeken noktalar oldu. İngilizlerin daha iyi kadrosu olsa da Almanlar Lineker’in o meşhur sözünü yeniden ispatlamaya hazır.
Portekiz: Deschamps kadar tutucu bir isim de Fernando Santos. Yarı sahasından çıkamayan Macarlara karşı oyununun son bölümüne dek çift ön liberoyla oynayıp ve zengin kulübesinden -özellikle Sergio ve Goncalves gibi isimlerden- faydalanmaması anlaşılır değildi. Almanya karşısında özellikle savunmanın sağ kanadında ciddi bir yıkım yaşadılar. Yine de diledikleri zaman gol atabilecek bir potansiyelleri ve güçleri var. Ronaldo’nun attığı 5 gol onları Belçika’ya rakip yaptı. Takım savunmasındaki zaafları Belçika’ya karşı belirleyici olacak.