2016 Şampiyonası Elemeleri'ne çok kötü başlayan Türkiye, adeta uçurumun kıyısından döndü ve finallere gitme hakkı elde etti.
Belki de son yıllarda hiç olmadığı şekilde doğrudan gidiyoruz bir turnuvaya. Bu sevinci en son 2008'de Bosna Hersek'i son maçta Ali Sami Yen'de Nihat Kahveci'nin ilk yarının sonlarında kaydettiği golle 1-0 yenerek elde etmiştik. Makarayı biraz daha geri sardığımızda 1996 Avrupa Şampiyonası'na katılırken İsviçre'nin ardından elme grubunu 2. sırada tamamlayıp doğrudan finallere gitmiştik. Bunun dışındaki turnuvalara gitmek için ya son yıllarda çoğunlukla play-off'a kaldık. 2010 ve 2014 Dünya Kupası Elemeleri'nde eleme grubundan çıkamadık. Tek istisnamız 2002 Dünya Kupası'ydı. 2006 Dünya Kupası, 2012 Avrupa Şampiyonaları'nda ise play-off'larda kaybettik.
İlginç bir durum vardı. Türkiye elemelere genelde olmayacak puan kayıplarıyla başlıyor. Ancak grupta rövanş maçları oynanırken neredeyse bileği hiç bükülmüyordu. Bu yüzden hiçbir grubu lider tamamlayamıyor, her seferinde en iyi 3. olmak ya da play-off'taki rakiplerimizin kim olabileceği hesaplarıyla günleri geçiriyorduk.
BU KEZ DOĞRUDAN GİDİYORUZ
Aslında bu kez de kaderimiz aynıydı. Türkiye elemelerin ilk 7 maçında 9 puan toplayabildi. Son 3 maçında da 9 puan topladı. Hem de son 5 maçında sadece Letonya'dan 1 gol yiyerek. İzlanda maçı başlarken Ukrayna avantajı adeta bizim elimize vermişti. Ama bizim kaderimizi kendimiz kadar Kazakistan da belirleyecekti. Kazakları'ın Letonya'yı 1-0 yenmesiyle maçın 20 dakikasında atağ kalkan Türkiye, 10 maçlık elemelerin bir özetini maçın son anlarında gösterdi. 89'da Selçuk'la gelen gol, Türkiye'ye en iyi 3. olarak finallere doğrudan katılma hakkını getirdi. Son yıllarda büyük turnuvalara gitmekte sıkıntı yaşayan Türkiye, bu kez hiç eleme oynamadan Avrupa Şampiyonası'na katılıyor.
Ancak bu duruma Türkiye'nin ilk maçtan sonra sürekli değişen gençleşen bir kadrosunu ve buna bağlı artan oyun kalitesini gösterebiliriz. Belki de bu doğrudan katılma alışkanlığını gelecekteki diğer turnuvalara da yansıtabiliriz.
